Taunggyi Trip 2010 – 5

အပိုင်း၅ - တောင်ကြီးဈေးနေ့

တောင်ကြီးကို အရမ်းကြိုက်တဲ့ အချက်တွေထဲက တစ်ခုကတော့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်နဲ့ အသီးအနှံ တော်တော် ပေါတာပါဘဲ။ မိုးနှောင်းပိုင်း ဩဂုတ်၊ စက်တင်ဘာလောက် ဆိုရင် ဩဇာသီး၊ တယ်သီး၊ ထောပါတ်သီး တွေ လှိုင်လှိုင်ထွက်တဲ့အချိန်ဖြစ်ပြီး ဆောင်းအကုန် နွေအကူး ကတော့ စတော်ဘယ်ရီ ပေါ်တဲ့အချိန်ဖြစ်ပါတယ်။ ဆောင်းတွင်းပြန်ရင် လိမ္မော်သီးလောက်ဘဲ ရှိပြီး နွေအကုန် မိုးအကူးဆိုရင် သရက်သီးလောက်ဘဲ ပေါတာ။ ဒီတစ်ခေါက်ပြန်တော့ ထောပါတ်သီးနဲ့ ဩဇာသီးကို နေ့တိုင်းလိုလို စားခဲ့တယ်။ တယ်သီးကို ပလတ်စတစ်အိတ်အလုံနဲ့ချည်၊ ရေအပြည့်ထည့်ထားတဲ့ အိုးထဲ ထည့်ပြီး ၂ပါတ်လောက် ထားလို့ ရလာတဲ့ တယ်သီး အကြွပ်သီးဆိုတာလဲ တော်တော်စားကောင်းတယ်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေထဲမှာတော့ ရေပြောင်းဖူး နဲ့ ဆလတ်ရိုးကို တော်တော်ကြိုက်တယ်။ 

စူကာသီး (ဂေါ်ရခါးသီး)၊ ဖရုံသီး၊ စူကာရွက်၊ ရေပြောင်းဖူး

ဂေါ်ဖီထုပ်၊ ဩဇာသီး

ဝယ်လာဖြစ်ခဲ့တာက ထောပါတ်ပြောင်း၊ ရေပြောင်းဖူး၊ ထောပါတ်ပဲ၊ ရွှေပဲရွက်

  

နေကြာစေ့လှော်၊ တရုတ်ပဲ၊ ပဲပုတ်စေ့၊ ဖရုံစေ့၊ မြေပဲဆားလှော်၊ စသဖြင့်.. စသဖြင့်..

sour & spice corner: ငရုတ်သီး၊ မျှစ်ချဉ်၊ ဂျူးမြစ်၊ ချဉ်ပေါင်ရွက်

(ကင်မရာ တကားကားနဲ့ ဈေးသွားခဲ့တဲ့ ဈေးနေ့တစ်နေ့ကပေါ့။)

ဒဏ္ဍာရီထဲက မင်းသမီးလေးနှင့် ကာယိအိန္ဒြေ ပျက်ပြားမှု

>>> တောထဲမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မင်းသမီးကို နမ်းမိတဲ့မင်းသားလေးကို အခုခေတ်လိုဆိုရင် ကာယိအိန္ဒြေ ပျက်ပြားမှုနဲ့ ဂုဏ်သရေပျက်တယ်ဆိုပြီး တိုင်ကြားလို့ ရတယ်။

### အမှန်တော့ မင်းသမီးလေးက မင်းသားလေး နမ်းလိုက်တာကို သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့ အရိပ်အယောင် မပြခဲ့ဘူး။ နှစ်ဦးသဘောတူမဟုတ်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အတွက် အရှက်ရစေခဲ့တယ်လေ။

^^^ မင်းသားလေးက ချစ်ခင် သဘောကျလို့ ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာ ဆိုရင်ရော?

>>> ခုမှ တွေ့ဖူးတဲ့ မိန်းကလေးကို ချက်ချင်း ချစ်သွားတယ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်မလား။ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ လောဘစိတ်ကြောင့်ဖြစ်တာပေါ့။

### ဒီလိုပြောကြေးဆိုရင် ဘယ်နေရာမှာမဆို အိပ်တတ်တဲ့ မင်းသမီးမှာ တာဝန်ရှိတာ မဟုတ်ဘူးလား?

>>> အဲဒီစကားက မီနီစကတ်ဝတ်ရင် ကာမဂုဏ်ကို နှိုးဆွပေးတယ်ဆိုတဲ့ အချက်နဲ့ အတူတူဘဲ။ ယောကျာ်းတွေရဲ့ တစ်ဖက်သတ် အတွေးဘဲ။

^^^ အဲလိုမဟုတ်ဘူးလား?

>>> မင်းသမီးလေးက မှော်ပညာနဲ့ အပြုစားခံထားရတဲ့ အခြေအနေလေ။ အဲတာကို ကူညီမယ်လို့ စိတ်မကူးဘဲ ဒီလိုအချိန်မှာ ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲဆိုတဲ့ မကောင်းတဲ့စိတ် ထားနေတဲ့သူကို ဥပဒေအရ အပြစ်ပေးရမှာဘဲ။

### မှော်အတတ်နဲ့ ပြုစားခံရတယ်ဆိုတာ ဆင်ခြေတစ်ခုလည်း ဖြစ်နိုင်တာဘဲ။ မင်းသားလေးကို ဖြားယောင်း သွေးဆောင်ချင်လို့ မင်းသားလေးသွားတဲ့ လမ်းမှာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလားဆိုတာ ဘယ်သူက သိမှာလဲ။

>>> ဒါဆို စုန်းမကြီးကို သက်သေ ထွက်ဆိုခိုင်းရင် ရမှာလား?

### ရတာဘဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုလုပ်ရင်လည်း အသုံးမဝင်ဘူး။ မင်းသားလေးမှာ အပြစ်မရှိဘူး

^^^ ဘာဖြစ်လို့လဲ?

### ကာယိအိန္ဒြေ ပျက်ပြားတာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂုဏ်သရေ ပျက်ပြားတာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီအချက်က နောက်ဆုံး လက်ခံတဲ့လူက စိတ်ထဲမှာ မသက်မသာ ခံစားရလား မခံစားရလား ဆိုတာနဲ့ ဆိုင်တာလေ။

^^^ ဟုတ်တယ်။ မင်းသားလေးက ချောနေတော့ နောက်ဆုံး အားလုံးကို လျစ်လျူရှုလိုက်တယ် မဟုတ်လား?

>>> ဟားဟား... ထားလိုက်ပါတော့။

=================================================

ကပ်သီးကပ်သတ် အတွေးလေးကို သဘောကျလို့ ဘာသာပြန်ထားတာပါ။ မူရင်း ဘယ်နားကလဲ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ဘာkeyword နဲ့ ပြန်ရှာရမလဲ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး။ ဥပဒေတွေ ပုဒ်မတွေကို ကျမလည်း နားမလည်ပါဘူး။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ တွေးပေါ့နော်။ ကြားထဲမှာ ဘလော့ဂ်မရေးတာ တစ်နှစ်ကျော်သွားတော့ ဒီလိုဘဲ draft posts လေးတွေ ပုံနေတဲ့ထဲက တစ်ပုဒ်ကို တင်လိုက်တာ။

Saturday Special

တောင်ကြီးစီးရီးစ်မပြီးခင် စနေနေ့က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချက်စားဖြစ်တာလေးတွေကို ကြားဖြတ် တင်လိုက်ဦးမယ်။ အဲနေ့က ချက်လိုက်တာ နေ့လည်စာ ရှမ်းထမင်းချဉ်၊ ညနေစာ ထိုဖူးနွေးဆိုတော့ ရှမ်းပြည်နယ်နေ့ ကျင်းပသလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။

ရှမ်းထမင်းချဉ်

ရှမ်းထမင်းချဉ် လုပ်ဖို့အတွက် လိုအပ်သော အဆာများ

ရှမ်းထမင်းချဉ်လုပ်နည်းတော့ အထွေအထူး မရေးတော့ပါဘူး။ အရမ်းလွယ်လို့။ အာလူးပြုတ်၊ ငါးပြုတ်၊ ခရမ်းချဉ်သီးချက်၊ ကြက်သွန်ဖြူ/ငရုတ်သီး ဆီချက်ကို အားလုံး ရောနယ်လိုက်ရင် ငါးထမင်းချဉ်ဖြစ်သွားရော။ နယ်ရတာ နည်းနည်း လက်ညောင်းတာ တစ်ခုဘဲ။ ပဲပုတ်ကြော်၊ ဘလချောင်ကြော်တို့နဲ့ တွဲစားပါတယ်။ ငါးပြုတ်ရည်ကို ကြက်သွန်ဖြူ၊ ငရုတ်သီးစိမ်းနည်းနည်း ထည့်ပြီး ဟင်းခါး လုပ်လိုက်တယ်။ ငါးမုန့်ကြော်လို အကြော် တစ်ခုခုပါရင် ပိုစားကောင်းမယ်။ ဒီမှာ ဂျူးမြစ်မရှိတော့ ဂျူးပဲပုတ်ကြော်နဲ့ဘဲ ကျေနပ်လိုက်ရတယ်။

ထိုဖူးနွေး

ထိုဖူးနွေးကတော့ သူငယ်ချင်းကျိုတာ။ မွှေးတံဆိပ် ပဲမှုန့်အစိမ်းတစ်ထုပ်ကို ရေအေးနဲ့ဖျော်ပြီး ဆနွင်းနည်းနည်း ဆားနည်းနည်းနဲ့ ပျစ်လာတဲ့အထိ ကျိုလိုက်တာဘဲ။ တစ်ထုပ်ကို လေးယောက်စာလောက်ရတယ်။ မနားတမ်းမွှေနေရတာဆိုတော့ ကျိုရတဲ့သူတော့ တော်တော်ညောင်းသွားတယ်။ ပြီးတော့ ကြက်သွန်ဖြူ/ငရုတ်သီးဆီချက်၊ မြေပဲ/နှမ်းထောင်း၊ ထညက်ရည်နည်းနည်း၊ ပဲငံပြာရည်၊ နံနံပင် စတဲ့ အဆာပလာတွေ ထည့်လိုက်တော့ အလွန် အရသာရှိတဲ့ ထိုဖူးနွေးတစ်ပွဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ထိုဖူးနွေးက အားလုံးထည့်ပြီးမှ မြေပဲထောင်းက ပျောက်နေပြီး နံနံပင် မလှီးထားတာကို သွားသတိရတယ်။ အဲဒါ မြေပဲထောင်းကို အမြန်လိုက်ရှာ၊ နံနံပင်ကို ပြေးဆေးပြီး လှီးရသေးတယ်။ ဓါတ်ပုံကလည်း ရိုက်ချင်သေးတယ်။ ထိုဖူးနွေးက အေးသွားရင် ခဲသွားတတ်တာမို့ စားခါနီး အပြေးအလွှား လုပ်လိုက်ရသေးတယ်။

ရှမ်းအစားအစာ အကြောင်းရေးရင်း ရှမ်းပြည်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ဟာသတစ်ခု ဖတ်မိလို့ ပြန် share လိုက်ပါတယ်။ :-D

တနေ့ပထမတန်းကလေးများအားဆရာမကပထဝီဝင်ဘာသာရပ်ကိုသင်ကြားနေလေ၏။
ဆရာမ - "ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်းရဲ့ မြို့တော်ကို သိလားကလေးတို့"
ကျောင်းသားများ - "တောင်ကြီး ပါဆရာမ"
ဆရာမ - "တော်တယ်ကလေးတို့ ... ဒါဆို မြောက်ပိုင်းရဲ့မြို့တော်ရော"
ကျောင်းသားများ - "မြောက်ကြီး ပါဆရာမ"
ဆရာမ - "ဟေ"

Taunggyi Trip 2010 - 4

အပိုင်း၄ - တောင်ကြီးအစားအသောက်

ဒီပို့စ်က Taunggyi Trip 2010 - 3 မှာရေးခဲ့တဲ့ ဆိုင်ရဲ့ အဆက်ပါ။

ဘယ်တော့မှ မရိုးနိုင်တဲ့ ရှမ်းအစားအစာ နောက်တစ်မျိုးကတော့ ချဉ်ငံစပ် ပါ။ ဆန်ခေါက်ဆွဲကို မုန်ညှင်းချဉ်၊ ရှလကာရည်၊ ပဲပုတ်အနှစ်၊ ပဲပင်ပေါက်၊ ကြက်သွန်ဖြူ/ငရုတ်သီးဆီချက် တို့နဲ့ စားတဲ့ ရှမ်းအစားအစာပါ။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆို အမေ မြို့မဈေးသွားမယ်ဆိုရင် အရမ်းလိုက်ချင်တာ။ ဈေးထဲက ထောင့်လေး တစ်နေရာမှာရောင်းတဲ့ ချဉ်ငံစပ်စားချင်လို့။ :-D

တောင်ကြီးကို လွမ်းရတဲ့ထဲမှာ ကောက်ညှင်းထုပ် က ထိပ်ဆုံးနားက ပါပါတယ်။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကောက်ညှင်းမီးကင်၊ ကောက်ညှင်းငှက်ပျော၊ ကောက်ညှင်းပူတင်း တွေကို ၁ဝထုပ်လောက်ဝယ်ပြီး ထမင်းလွတ်စားလိုက်ချင်တယ်။

ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ရှမ်းအစားအသောက်တွေကို တစ်နေရာထဲမှာ ရနိုင်တဲ့အတွက် တောင်ကြီး ပြန်တိုင်း အဲဆိုင်မှာ အမြဲသွားစားဖြစ်ပါတယ်။ မနက် ၁၁ ဝန်းကျင်လောက် သွားစားရင် အဆင်အပြေဆုံးပါဘဲ။ ညနေဆို တစ်ချို့ အစားအသောက်တွေ ကုန်သွားတာ များပါတယ်။ တော်တော်ရောင်းကောင်းတဲ့ဆိုင်ပါ။

တောင်ကြီးမပြန်တာကြာလို့ ဈေးနှုန်းလေးတွေသိချင်မယ့် သူတွေအတွက် မှတ်မိသလောက် ရေးပေးလိုက်ပါမယ်။

ကြက်ဥကင် (၁လုံး) - ၂၀ဝ ကျပ်
ကောက်ညှင်းထုပ်၊ ငှက်ပျောထုပ်၊ ကောက်ညှင်းပူတင်း (၁ထုပ်) - ၁၀ဝ ကျပ်
ခေါက်ဆွဲအွန်၊ ချဉ်ငံစပ်၊ သင်္ဘောသီးထောင်း၊ မြေပဲတိုဖူး၊ ပဲကပ်ကြော်သုပ် (၁ပွဲ) - ၃၀ဝ ကျပ်
ဒိန်ချဉ် (၁ခွက်) - ၄၀ဝ ကျပ်

တောင်ကြီးရောက်ရင် ဖြစ်အောင် သွားစားသင့်တဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ပါ။ (ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီး နောက်ဆို သဉ္ဖာ့ကို အလကား ကျွေးသင့်တယ်။ :D)

အစားအသောက်ကို ဓါတ်ပုံရိုက်တာ ဘလော့ဂ်ဂါတွေဘဲ နားလည်ပေးနိုင်ပေမယ့် တစ်ခြားသူတွေကတော့ တော်တော် ကြောင်စီစီနိုင်တဲ့ အလုပ်လို့ မြင်ပါတယ်။ သူတို့တွေခမျာ ဗိုက်ဆာနေတဲ့အထဲ သဉ္ဖာ ဓါတ်ပုံရိုက်တာကို အရင်စောင့်ရတဲ့အတွက် တော်တော် အမြင်ကပ်နေလောက်တယ်။ ပြောချင်တာပြော ဆိုပြီး ရိုက်ခဲ့တော့လည်း ဘလော့ဂ်ပို့စ်၂ခု ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့ကွယ်။

Taunggyi Trip 2010 – 3

အပိုင်း၃ - တောင်ကြီးနှင့် အစားအသောက်

ဒီပို့စ်မှာတော့ ၇ရက်သားသမီး ဘလော့ဂ်ဖတ်သူ တွေကို နှိပ်စက်ဖို့ တကူးတက ရိုက်လာတဲ့ အစားအသောက်ပုံလေးတွေကို တင်ပါမယ်။ (တစ်ချို့ပုံတွေတော့ FB မှာတင်ပြီးသား။ ကြည့်ပြီးသားဆိုလည်း ထပ်ကြည့်ပေါ့နော်။)

တောင်ကြီးပြန်တိုင်း အမြဲစားဖြစ်တဲ့ဆိုင်ကတော့ ပြည်တော်သာထဲက ကျိုင်းတုံ ရှမ်းစားသောက်ဆိုင် ပါ။ အောက်ကပုံက အဲဒီဆိုင်ရဲ့ Menu ပေါ့။ ဈေးသက်သာတဲ့အပြင် အရသာအရမ်း ကောင်းတဲ့အတွက် တောင်ကြီးမှာတော့ တော်တော်နာမည်ကြီးပါတယ်။

ဆိုင်က နည်းနည်းချောင်ကျတော့ တောင်ကြီးမှာအမြဲနေတဲ့သူတွေတောင် တော်တော် ရှာယူရပါတယ်။ ကျမအလွယ်ဆုံး မှတ်ထားတဲ့ လမ်းကတော့ မြစံပါယ်မင်္ဂလာခန်းမရဲ့ ဘေးလမ်းကနေ ဆင်းသွားလိုက်ရင် (ဒုတိယ လမ်းချိုးလား၊ တတိယ လမ်းချိုးလားမသိ) သစ္စာလမ်းကို အရင်တွေ ့အောင်ရှာ ညာဖက်ချိုးဝင်လိုက်ပါ။ အဲလမ်းထဲမှာ ဆိုင်၂ဆိုင်ရှိတယ်။ ကျိုင်းတုံဆိုင်က ဒုတိယတစ်ဆိုင်ပါ။

ဒါကတော့ ခေါက်ဆွဲအွန် လို့ခေါ်ပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်လောက်ကမှ စကြားဖူးတာ။ ဆန်ခေါက်ဆွဲအပြားထဲမှာ ပဲပင်ပေါက် ပဲပြား တို့နဲ့ အခြား ဟင်းသီးဟင်းရွက် စသဖြင့် ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ အစာပလာတွေထည့်ပြီး လိပ်ထားတာပါ။ တော်တော် အရသာရှိပါတယ်။ ဘယ်ဖက်အပေါ်နားက ပဲကပ်ကြော်သုပ်ပါ။ အနီးကပ် ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ အချိန်မရလိုက်ခင် ပြောင်သွားပါတယ်။

ဒါက မြေပဲထိုဖူးသုပ်။ နောက်ပိုင်းမှ ခေတ်စားလာတဲ့ ရှမ်းအစားအစာ တစ်မျိုးပါ။ အရင်က ဆန်တိုဖူး၊ ပဲတိုဖူး ဆိုပြီးသာ ရှိပေမယ့် ခုနောက်ပိုင်း မြေပဲကိုကြိတ်ပြီး ကောက်ညှင်းမှုန့်နဲ့ ကျိုတဲ့အခါ မြေပဲတိုဖူး ဆိုပြီး စားစရာ တစ်မျိုး တိုးလာပါတယ်။ မြေပဲထိုဖူးနွေးလည်း အရမ်းစားလို့ကောင်းတယ်။ သဉ္ဖာတော့ ကုလားပဲနဲ့ ကျိုတဲ့ ထိုဖူးနွေးထက် မြေပဲထိုဖူးနွေးကို ပိုကြိုက်တယ်။

နောက်တစ်မျိုးကတော့ အလွန်အင်မတန် ရွှေဉာဏ်တော် စူးရောက်တဲ့သူတွေ တီထွင်ထားတဲ့ ကြက်ဥကင် ပါ။ တရုတ်ပြည်က စထွင်သလား၊ ယိုးဒယားက လား အသေအချာ မသိပေမယ့် အခု မြန်မာပြည်တစ်ဝှမ်းမှာ တွင်တွင်ကျယ်ကျယ် ရောင်းချနေပါတယ်။ မြန်မာပြည် မပြန်ဖြစ်တာ ကြာတဲ့သူတွေအတွက်တော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေမှာပါ။ ဘယ်လိုလုပ်သလဲ မေးကြည့်တော့ ကြက်ဥကို အပေါက်သေးသေးဖောက်ပြီး ဆေးထိုးအပ်နဲ့ အထဲက အကာနဲ့ အနှစ်ကို စုပ်ထုတ်ပါတယ်။ ပြီးရင် ဇလုံကြီးတစ်ခုထဲမှာ နာနာခေါက်ပြီး ကြက်ဥထဲကို ဆေးထိုးအပ်နဲ့ ပြန်သွင်းတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ အဲဒီကြက်ဥကို ပြုတ်ပြီးမှ အခွံခွါ၊ ပြီးတော့ ပြန်ကင်တာပါ။ အဲတာကို ပဲပုပ် အမှုန့်နဲ့ တို့စားတာ အရမ်းအရသာ ရှိပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာဆို ငရုတ်သီးဆော့စ်ဘဲ ပေးတယ်။ အပေါ်က ပန်းကန်ထဲက ကြက်ဥကင် ခြောက်လုံးစာပါ။ (ထိပ်မှာ အပေါက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ ကြက်ဥတွေရဲ့ပုံကို မနိုင်းနိုင်းစနေ တောင်တန်းတွေကြားမှ ကျိုင်းတုံ ဆိုတဲ့ ပို့စ်မှာ တစ်ခါ တင်ဖူးပါတယ်။ ပုံကို ဒီမှာ ကြည့်လို့ရပါတယ်။)

(အရှည်ကြီးတင်ရင် ဖတ်ရတာ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ကျန်တဲ့တစ်ဝက် နောက်နေ့မှ ဆက်ရေးပါမယ်။ ဒီတစ်ဆိုင်တည်းကို ပို့စ်၂ပို့စ်ရအောင် ခွဲတင်လိုက်ဦးမယ်။)

Taunggyi Trip 2010 - 2

အပိုင်း၂ - ဆင်တုပ်ကွေးနှင့် တောင်ကြီး

မေး။ ။ အစ်မ.. နေကောင်းလား။
ဖြေ။ ။ အင်း.. ကောင်းပါတယ်။

ဒါက မြန်မာလူမျိုးတွေ ထုံးစံ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်တွေ့ရင် နှုတ်ဆက်ကြတဲ့ standard informal နှုတ်ခွန်းဆက်စကား တစ်မျိုးပေါ့။ ဒါပေမယ့် အခု တောင်ကြီးမှာ နေကောင်းလားလို့ မေးလိုက်တာနဲ့ လူ၁ဝယောက်မှာ ၈ယောက်က မကောင်းဘူးလို့ ဖြေပါလိမ့်မယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့ နေကောင်းလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို မေးတဲ့အခါ standard answer ကို မျှော်လင့်ထားရင် အမှားကြီး မှားသွားပါမယ်။

တောင်ကြီးအိမ်ရောက်တာနဲ့ ဖျားနေတဲ့ အမေ့ကို တွေ့ရတော့ စိတ်မကောင်းဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘယ်အိမ်သွားလည်လည် လူတွေ ဖျားနေကြမယ်ဆိုတာ အဲဒီအချိန်က လုံးဝ မသိခဲ့မိဘူး။ အခုတောင်ကြီးမှာ Chikungunya ဆိုတဲ့ တုပ်ကွေးရောဂါ တစ်မျိုး ပျံ့ နှံ့နေတယ်။ ဒေသခံလူတွေကတော့ ဆင်တုပ်ကွေး လို့ ခေါ်ကြတယ်။ သွေးလွန်တုပ်ကွေးလိုဘဲ ခြင်ကနေ တဆင့် ကူးစက်တာဆိုတော့ မိုးတွင်းကာလမှာ ကူးစက်နှုန်း အရမ်းမြန်တယ်။ တောင်ကြီး၊ လားရှိုး၊ မေမြို့တို့လို အေးတဲ့ဒေသတွေမှာ ပိုဖြစ်ကြတယ်လို့ ပြောတာဘဲ။ ရန်ကုန်မှာဖြစ်တော့ သိပ်မကြားမိဘူး။ တောင်ကြီးမှာတော့ လူတိုင်း အိမ်တိုင်းနီးပါး ဖျားကြလို့ "ခေတ်မီသူတိုင်း ဆင်တုပ်ကွေး ဖြစ်ကြသည်" လို့နောက်ပြောကြတယ်။

Chikungunya ရောဂါဟာ ၁၉၅၂ လောက်ကတည်းက အာဖရိကမှာ စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့ပါတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အိန္ဒိယ၊ စင်ကာပူ၊ မလေးရှား စတဲ့ အာရှဒေသ တော်တော်များများမှာ ကူးစက်ခဲ့ပြီး ဖြစ်ပေမယ့် မြန်မာပြည်မှာ အခုမှ ပထမဆုံးအကြိမ် ကူးစက်ပြန့်ပွားတာလို့ ပြောကြတယ်။ ဆင်တုပ်ကွေး လက္ခဏာတွေက သွေးလွန်တုပ်ကွေးနဲ့ ခပ်ဆင်ဆပ်တူပါတယ်။ စစချင်း အဖျားဝင်ပါတယ်။ အဖျားက တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်ပြီးတော့ ရက်အနည်းငယ်နေရင် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ အနီစက်လေးတွေ ထွက်လာပြီး ယားယံတတ်ပါတယ်။ အဆိုးဆုံးကတော့ အဆစ်အမြစ်ကိုက်ခဲတာပါ။ အဆစ်အမြစ်ကိုက်ပြီး လက်တွေ ခြေထောက်တွေ ယောင်လာပါတယ်။ အဲတာကြောင့် ဆင်တုပ်ကွေးလို့ နာမည်တွင်သွားပုံရပါတယ်။ လူငယ်တွေက သက်သာတာ မြန်ပေမယ့် တစ်ချို့ လူကြီးတွေမှာ အဖျားပျောက်သွားပေမယ့် အဆစ်အမြစ်ကိုက်တာက တစ်လလောက်အထိ စွဲကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ဆင်တုပ်ကွေးလို့ နာမည်ပေးထားတာ ဆင်(elephant) နဲ့တော့ ဘာမှ မပါတ်သက်ပါဘူး။ ရောဂါပိုးဝင်ပြီးရင် ခြေတွေလက်တွေ ယောင်ကိုင်းလာလို့ ဆင်တုပ်ကွေးလို့ နာမည်ပေးထားပုံ ရပါတယ်။ တစ်ချို့ဆို ရောဂါပျောက်သွားတဲ့အခါ မျက်နှာအသားအရောင် မည်းသွားတတ်လို့ ကပ္ပလီတုပ်ကွေးလို့လည်း နောက်ပြောင် ခေါ်ဝေါ်ကြပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အနီစက်ထွက်တဲ့အခါ ယားယံကြတဲ့အခါ ဆင်ကနေ မျောက်တုပ်ကွေးလို့ ပြောင်းခေါ်ကြပါသေးတယ်။ ရောဂါနာမည်ကတော့ ရယ်ရပေမယ့် တကယ်ဖြစ်တဲ့သူတွေကတော့ သနားဖို့ကောင်းပါတယ်။ ဒါတင် မပြီးသေးပါဘူး။ နောက်ဆုံးအဆင့်အနေနဲ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးမှာ အနာဖြစ်ပါတယ်။ (အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးတွေရဲ့ side effect ဖြစ်ပုံရပါတယ်။) သုံးလေးရက်လောက် အစား ကောင်းကောင်းစားလို့ မရကြပါဘူး။ တော်တော် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ရောဂါပါ။

အခုတောင်ကြီးမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တွေ့ကြပြီဆိုရင် ဆင်တုပ်ကွေးအကြောင်း၊ အိမ်မှာတော့ဖြင့် ဘယ်သူတွေ ဖျားနေတာ။ ဘယ်သူတွေ မဖျားသေးတာ။ ဘယ်အခါကမှ ကောင်းသွားတာ စသဖြင့် နေကောင်းလားလို့ စကားစလိုက်တာနဲ့ ဆင်တုပ်ကွေး စကားဝိုင်း ဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တောင်ကြီးမှာ ဆင်တုပ်ကွေး မဖြစ်ဖူးရင် ခေတ်မမှီဘူလို့ ပြောတာပါ။ သူများတွေ ဆင်တုပ်ကွေးအကြောင်းပြောနေကြတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်သာ နားထောင်နေရပါလိမ့်မယ်။

ကျမပြန်သွားတဲ့အချိန်မှာ အိမ်မှာ လူစုံတက်စုံ တစ်ယောက်တစ်လှည့် ဆင်တုပ်ကွေး ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကြောက်လို့ နေ့တိုင်း Mosquito repellent လိမ်းပြီး နေရတယ်။ သဉ္ဖာ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်တောင် စင်ကာပူကပြန်လာပြီး နောက်ရက် ချက်ချင်း ဆင်တုပ်ကွေးမိသွားပါတယ်။

လတ်တလေ တောင်ကြီးက စကားဝိုင်းတွေမှာ ပေါ်ပြူလာအဖြစ်ဆုံး topic က ဆင်တုပ်ကွေးပြီးရင် ဒုတိယလိုက်တာက စက်တင်ဘာ ၈ရက် လား ၉ရက်နေ့လား (အတိအကျ မမှတ်မိတော့ဘူး) အဲနေ့ညက မိုးခြိမ်းတဲ့အကြောင်းပါ။ အဲဒီအကြောင်းကို မနိုင်းနိုင်းစနေတောင် မိုးခြိမ်းည ဆိုတဲ့ ပို့စ်ထဲမှာ ရေးထားသေးတယ်။ ည ၁ဝနာရီဝန်းကျင်မှာ ၁၅မိနစ် ဆက်တိုက်လောက် ခြိမ်းတဲ့ မိုးခြိမ်းသံဟာ အိမ်ခေါင်မိုး ပွင့်ထွက်မတက် ကျယ်လောင်တယ်လို့ ပြောကြပါတယ်။ လူကြီးတွေတောင် တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီလောက်ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ မိုးခြိမ်းသံမျိုး ဒီတစ်ခါဘဲ ကြားဖူးသေးတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ အားလုံးဟာ တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ဘုရားစာတွေ ရွတ်တဲ့အတွက် တော်တော်တော့ ကုသိုလ်ရသွားကြမှာပါ။ နောက်တစ်ရက်မှာ တောင်ကြီးတစ်မြို့ လုံးမှာ GSM လိုင်းတွေ ပြတ်သွားပြီး အင်တာနက်လိုင်းတွေလည်း ကျသွားတယ်။ ဘယ်လောက်ထိ ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ စာတစ်တန် ပေတစ်တန် ဖွဲ့ပြီး မရေးပြနိုင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲနေ့ညက သဉ္ဖာတို့တော့ အိပ်ပျော်နေတာ တစ်ချက်မှတောင် မနိုးဘူး။ အိမ်ကလူတွေဆို အံ့ဩသွားတယ်။ ဟီး.. တောင်ကြီးမှာ အဲလို အိပ်လို့ကောင်းတာ။ အအိပ်မက်တာလည်း ကုသိုလ်တစ်မျိုး မဟုတ်လားကွယ်။

ဒါပေမယ့် ဆင်တုပ်ကွေးအကြောင်းလည်း မသိ ရာဇဝင်တွင်လောက်တဲ့ မိုးခြိမ်းသံလည်း မကြားမိလိုက်တဲ့အတွက် ဒီတစ်ခေါက် တောင်ကြီး trip မှာတော့ လုံးဝကို ခေတ်မမှီတဲ့သူ ဖြစ်သွားပါတယ်။

Related Post: ချီကန်ကင်ညာ သို့မဟုတ် ဂျပန်တုပ်ကွေး ဖြစ်ပွားနေ (မြန်မာတိုင်းမ်)

(အပိုင်းတစ်နဲ့နှစ် ဖတ်ပြီး စိတ်ညစ်စရာကြီးလို့ မတွေးလိုက်ပါနဲ့။ စိတ်မကောင်းစရာတွေ ဒီမှာကုန်ပါပြီ။ နောက်ပို့စ်ကနေစပြီး လည်ပါတ် စားသောက်တာတွေ လာပါမယ်။ :P စာမရေးတာ ၁နှစ်ကျော်လောက်ရှိသွားပေမယ့် လာဖတ်တဲ့သူ comment လာပေးတဲ့သူတွေ ရှိသေးတော့ ဝမ်းသာမိပါတယ်။)

Taunggyi Trip 2010 - 1

အပိုင်း၁ - အပြန်ခရီး

ဘလော့ဂ် မရေးဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်သွားပြီ။ ဒီလိုဘဲ ရေးမယ် ရေးမယ်နဲ့ drafts တွေဘဲ ပုံနေပြီး တစ်ခုမှ အချောမသတ်ရသေးဘူး.. ဒီကြားထဲမှာ တောင်ကြီး ၂ခေါက်ပြန်ဖြစ်တယ်။ ခုတော့ ပြန်စရေးတော့မယ်။ ဘလော့ဂ်ရေးတာ အချိန်ကုန်တာ မှန်ပေမယ့် နည်းနည်း အကျိုးရှိသေးတယ်။ ဘလော့ဂ်မရေးမှ ဘယ်လို အချိန်တွေ ကုန်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူး။

အရင်လက တောင်ကြီး ပြန်ဖြစ်တယ်။ ရက်၂ဝလောက် ခွင့်ယူတာ ကိုးရက်က public holiday ဖြစ်နေတာ့ Annual Leave ထဲက ၁၁ ရက်ဘဲ ဖြတ်လို့ တော်သေးတယ်။ AirAsia က ဒီတစ်နှစ် ဂျူလိုင်လကစပြီး မြန်မာပြည်ကို စဆွဲတော့ ပျော်ပျော်ကြီး ဈေးသက်သက်သာသာနဲ့ မြန်မာပြည် ပြန်လို့ရပြီ။ ပုံမှန်ဈေးထက် သုံးပုံ တစ်ပုံလောက် သက်သာသွားတယ်။ promotion ချတုန်းက ကြိုဝယ်ထားလိုက်တာ ကေအယ်လ် ရန်ကုန် အသွားအပြန်ကို USD 100 လောက်ဘဲကျတယ်။ promotion အချိန်မဟုတ်ရင်တောင် USD 170 လောက်ဘဲကျမယ်ထင်တယ်။ လေယာဉ်ပေါ်မှာတော့ လူအပြည့်ဘဲ။ အလည်ပြန်မယ့် သူတွေကော အပြီးပြန်မယ့် သူတွေကော။

မြန်မာပြည်ပြန်တာ ထုံးစံအတိုင်း ဆင်ဖိုးထက် ချွန်းဖိုးက ကြီးနေရော။ အရင်ဆုံး မြန်မာသံရုံးကို အခွန်သွားဆောင်ရတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် ပါတ်စ်ပို့ သက်တမ်းတိုးတဲ့သူတွေနဲ့ သံရုံးမှာ ပြည့်ကျပ်နေတော့ မနည်း တိုးဝှေ့ပြီး အခွန်ဆောင်လိုက်ရတယ်။ မလွယ်ဘူး။ ပြီးတော့ တောင်ကြီး ရန်ကုန် အသွားအပြန် လေယာဉ်လက်မှတ်က KL<->Yangon လက်မှတ်ထက် ဈေးပိုများနေသေးတယ်။ ကေအယ်လ်မြန်မာသံရုံးမှာ တန်းစီနေတုန်း ပါတ်စ်ပို့သက်တမ်းတိုးတဲ့ အချက်အလက်တွေကို အောက်ကအတိုင်း ရေးထားတာတွေ့လို့ ကိုယ်သက်တမ်းသွားတိုးတဲ့အခါ အသုံးဝင်အောင် ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့တယ်။ (အသေးစိတ်ဖတ်လိုလျှင် ပုံကြီးချဲ့ ကြည့်ပါ။)

Immigration နဲ့ custom ကို ဖြတ်ပြီးတော့မှ လူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်သွားတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ် တစ်ခုခု ရစ်ရင် စိတ်ရှုပ်လွန်းလို့။ လေဆိပ်ထဲမှာ အရင်လို လူတွေနဲ့ ရှုပ်ယှက်ခပ်မနေဘဲ တော်တော်လူရှင်းနေတယ်။ ညနေဆိုတော့ နောက်လေယာဉ် မရှိတော့တာလည်း ပါမယ်။ ပြီးတော့ လေဆိပ်ထဲက အလုပ်သမားတွေကို လျှော့ချထားတယ်လို့ပြောတယ်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ့်ပစ္စည်းလာလာလုလို့ စိတ်ညစ်ရဦးမယ်။ Airasia လေယာဉ်က ညနေဘက်မှ ရောက်တော့ တောင်ကြီးသွားမယ့် လေယာဉ်မရှိတော့ဘူး။ ရန်ကုန်မှာ တစ်ညအိပ်ပြီး နောက်နေ့မနက်၆နာရီခွဲလေယာဉ်နဲ့ တောင်ကြီးကို ပြန်ခဲ့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ဘဲ တောင်ကြီးကို တစ်ခေါက် ပြန်ရောက်ခဲ့တယ် ဆိုပါတော့။ (ဘလော့ဂ်တွေမှာ စီးရီးစ်အလိုက် ရေးတာ ခေတ်စားနေတယ်။ သူများတွေလို ပို့စ်၂ဝလောက်ရအောင် လုပ်စားရမယ် :P)