ဟောင်းပေမယ့် ကောင်းနေဆဲလား?
လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်လောက်ကနဲ့ယှဉ်ရင် တောင်ကြီးမြို့ကြီးမှာ တိုးတက်လာတာ အိမ်တွေ၊ လူတွေ၊ ဆိုင်ကယ်တွေ များလာတာကိုဘဲ ပြောလို့ရမယ်ထင်တယ်။ မပြောင်းလဲဘဲ ဟောင်းနေဆဲအရာတွေကို လိုက်ရှာလွမ်းကြည့်တာပေါ့။
မြို့ပါတ်ကား သို့ တောင်ကြီး-အေးသာယာ ဆွဲနေတဲ့ မောချယ်ရီဘတ်စ်ကားတွေ ခုထိ ရှိသေးတယ်။
ဈေးပွဲတော်တစ်ခုရောက်သွားတော့ ဒီချားရဟတ်ကိုတွေ့လို့ ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့တယ်။ အခု တစ်ခါစီးဘယ်လောက်လဲ မေးဖို့တော့ သတိမရမိဘူး။ ငယ်ငယ်ကဆို ပွဲခင်းထဲရောက်ရင် ဒါမစီးရ မပြန်ဘူးလုပ်ခဲ့တာ။ သူများနိုင်ငံက ကလေးတွေ merry-go-round ကို အလွယ်တကူ စီးနိုင်ပေမယ့် တောင်ကြီးက ကလေးတွေတော့ ပွဲဈေးမျှော်ပြီး ချားရဟတ်ကို ပျော်ပျော်ကြီး စီးကြတုန်းပေါ့။
ငယ်ငယ်တုန်းက ဆိုင်မှာအကြွေအမ်းတဲ့အခါ နည်းနည်းလေးစုတ်နေရင်တောင် လူတွေမယူတာမို့ ပိတ်ရက်ဆို အဖေ့ကိုကူပြီး ပိုက်ဆံဖာထေးရတာ အရမ်းပျော်ခဲ့တယ်။ ခုတော့ အကြွေရှားပါးနေတော့ ဘယ်လောက်စုတ်စုတ် အကြွေပေးနိုင်ရင်တောင် ကျေးဇူးတင်ပြီး ယူကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆံအစုတ်မြင်ရင် တိပ်နဲ့ကပ်ချင်တဲ့ ဝါသနာကလည်း ရှိနေတော့ အားတဲ့တစ်နေ့ ထိုင်ပြီး အမေဈေးဝယ်ဖို့ စုထားတဲ့ အကြွေတွေကို ထိုင်ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဟိုကာတွန်းတစ်ခုထဲကလို မြန်မာငွေ ပိုပြီး ခိုင်မာလာအောင် တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေ အကျိုးပြုတယ်လို့ ပြောရင် ရမယ်ထင်တယ် :D
ဆိုင်ကယ်တွေ များလာတာနဲ့အမျှ ဆိုင်ကယ်ဓါတ်ဆီကို ဒီလိုတိုးပြီး ထုတ်ရတယ်။ ဒါက အထွက်ဖက်မှာ ရိုက်ထားလို့။ အဝင်ဖက်မှာဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ တန်းစီနေတာ အရှည်ကြီးဘဲ။ တစ်ပါတ် သုံးရက်ထုတ်ပေးတာတောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ထုတ်နေရတုန်း။ ဆိုင်ကယ်တွေက တန်းစီ၊ လူတစ်ယောက်က ကြိုးတာထားပြီး ငါးစီးတစ်ဖြတ်လောက် လွှတ်ပေးတယ်။ မသိရင် မြင်းပြိုင်ပွဲလိုဘဲ။ :D ပြီးရင် လွှတ်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေရဲ့ ဓါတ်ဆီစာအုပ်ကို လူတစ်ယောက်က update လုပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နံပါတ်ကိုအော်တယ်။ နောက်တစ်ယောက်က သူအော်တာကို မှတ်ထားတယ်။ နောက်တစ်ယောက်က ဓါတ်ဆီpump နဲ့ လိုက်ဖြည့်တယ်။ ရှုပ်နေရောဘဲ။ ဓါတ်ဆီထုတ်ပေးတဲ့စနစ်က အရင်တိုင်းပေမယ့် ဆိုင်ကယ်တွေများလာတော့ တန်းစီရတာ အရင်ကထက် ပိုဆိုးသွားတယ်။
မြို့ပါတ်ကား သို့ တောင်ကြီး-အေးသာယာ ဆွဲနေတဲ့ မောချယ်ရီဘတ်စ်ကားတွေ ခုထိ ရှိသေးတယ်။
ဈေးပွဲတော်တစ်ခုရောက်သွားတော့ ဒီချားရဟတ်ကိုတွေ့လို့ ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့တယ်။ အခု တစ်ခါစီးဘယ်လောက်လဲ မေးဖို့တော့ သတိမရမိဘူး။ ငယ်ငယ်ကဆို ပွဲခင်းထဲရောက်ရင် ဒါမစီးရ မပြန်ဘူးလုပ်ခဲ့တာ။ သူများနိုင်ငံက ကလေးတွေ merry-go-round ကို အလွယ်တကူ စီးနိုင်ပေမယ့် တောင်ကြီးက ကလေးတွေတော့ ပွဲဈေးမျှော်ပြီး ချားရဟတ်ကို ပျော်ပျော်ကြီး စီးကြတုန်းပေါ့။
ငယ်ငယ်တုန်းက ဆိုင်မှာအကြွေအမ်းတဲ့အခါ နည်းနည်းလေးစုတ်နေရင်တောင် လူတွေမယူတာမို့ ပိတ်ရက်ဆို အဖေ့ကိုကူပြီး ပိုက်ဆံဖာထေးရတာ အရမ်းပျော်ခဲ့တယ်။ ခုတော့ အကြွေရှားပါးနေတော့ ဘယ်လောက်စုတ်စုတ် အကြွေပေးနိုင်ရင်တောင် ကျေးဇူးတင်ပြီး ယူကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆံအစုတ်မြင်ရင် တိပ်နဲ့ကပ်ချင်တဲ့ ဝါသနာကလည်း ရှိနေတော့ အားတဲ့တစ်နေ့ ထိုင်ပြီး အမေဈေးဝယ်ဖို့ စုထားတဲ့ အကြွေတွေကို ထိုင်ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဟိုကာတွန်းတစ်ခုထဲကလို မြန်မာငွေ ပိုပြီး ခိုင်မာလာအောင် တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေ အကျိုးပြုတယ်လို့ ပြောရင် ရမယ်ထင်တယ် :D
ဆိုင်ကယ်တွေ များလာတာနဲ့အမျှ ဆိုင်ကယ်ဓါတ်ဆီကို ဒီလိုတိုးပြီး ထုတ်ရတယ်။ ဒါက အထွက်ဖက်မှာ ရိုက်ထားလို့။ အဝင်ဖက်မှာဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ တန်းစီနေတာ အရှည်ကြီးဘဲ။ တစ်ပါတ် သုံးရက်ထုတ်ပေးတာတောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ထုတ်နေရတုန်း။ ဆိုင်ကယ်တွေက တန်းစီ၊ လူတစ်ယောက်က ကြိုးတာထားပြီး ငါးစီးတစ်ဖြတ်လောက် လွှတ်ပေးတယ်။ မသိရင် မြင်းပြိုင်ပွဲလိုဘဲ။ :D ပြီးရင် လွှတ်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေရဲ့ ဓါတ်ဆီစာအုပ်ကို လူတစ်ယောက်က update လုပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နံပါတ်ကိုအော်တယ်။ နောက်တစ်ယောက်က သူအော်တာကို မှတ်ထားတယ်။ နောက်တစ်ယောက်က ဓါတ်ဆီpump နဲ့ လိုက်ဖြည့်တယ်။ ရှုပ်နေရောဘဲ။ ဓါတ်ဆီထုတ်ပေးတဲ့စနစ်က အရင်တိုင်းပေမယ့် ဆိုင်ကယ်တွေများလာတော့ တန်းစီရတာ အရင်ကထက် ပိုဆိုးသွားတယ်။
ဒီတစ်ခေါက် တောင်ကြီးပြန်တော့ အများဆုံးရိုက်ဖြစ်တာတော့ အစားအသောက် ပုံတွေဘဲ။ ပြီးမှ အခန်းဆက် တင်ဦးမယ် :D