ဘယ်တော့မှ ကြည့်လို့ မဝနိုင်တဲ့ တောင်ကြီးမြို့ ရဲ့ အရှေ့ဘက်က တောင်တန်းကြီးကိုလည်း လွမ်းတယ်။ တစ်ချိန်တုန်းက ဆောင်းရာသီမှာ ချယ်ရီတွေဝေနေဖူးတဲ့ ဒီတောင်တန်းကြီးကို မရိုးနိုင်အောင် ထိုင်ကြည့်ချင်သေးတယ်။
မှိုင်းပြာပြာ ကောင်းကင်အောက်က နီရဲရဲခေါင်မိုးလေးတွေနဲ့ အိမ်တွေကိုလည်း လွမ်းတယ်။
မြို့အတက်လမ်းကနေ အောက်ကို ကြည့်ရတာလည်း ပန်းချီကား တစ်ချပ်လိုပါဘဲ။
တစ်တောင်ပေါ် တစ်တောင်ဆင့် ဆိုတဲ့ မြို့ကလေးရဲ့ အလှပေါ့။
ဟင်းထုတ်ကိုလည်း လွမ်းတယ်။ ငါးထမင်းနယ်ကိုလည်း သတိရတယ်။ မနက်စောစောဆို ထိုဖူးနွေး စားချင်တယ်။ Hmmmmm………….(ဓာတ်ပုံတွေ ကြည့်ပြီး အရမ်းတော်တာဘဲလို့ ချီးကျူးကြတော့မယ်ဆိုတာ ကြိုသိနေတယ်။ း) တောင်တန်းပုံရိုက်တာ ဓာတ်ကြိုးပုံ ဖြစ်သွားတယ်။ မြို့အတက်လမ်းကနေ ကျီးဖြူကန်ပုံကိုရိုက်တာ အုတ်ခုံကြီးပဲ ပါသွားတယ်။ မြို့ပေါ်ကနေ အောက်ကို ရိုက်ထားတာ တောအုပ်ပုံ ဖြစ်သွားလို့။ အဲလို တော်တာ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လို ရိုက်ရိုက် တောင်ကြီးမြို့က လှပါတယ်။)
ပေါက်ကရ ရိုက်လာတဲ့ ပုံတွေကိုကြည့်ပြီး လွမ်းလို့ မဝနိုင် ဖြစ်နေတာ တောင်ကြီး (သို့) ချယ်ရီမြေ ဆိုတဲ့ ဘလော့ကို ဝင်ဖတ်တော့ ခုချက်ချင်း လေယာဉ် လက်မှတ်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ပြေးချင်စိတ် ပေါက်မိတယ်။
P.S. အမှန်တော့ ဓာတ်ပုံတင်ဖို့ဘဲ။ စာနည်းနည်းလေး ရေးလိုက်မိတာ လွမ်းချင်း ဖြစ်သွားတယ်။
