An exciting activity at ATV Adventure Park, KL

ဒီတစ်ပါတ်ပိတ်ရက်မှာလည်း waterfall သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ရေတံခွန်က တကယ့်တောထဲတောင်ထဲမှာရှိပြီး ATV လို့ခေါ်တဲ့ All-Terrain Vehicles တွေနဲ့ သွားတာပါ။ တစ်နေရာရာ သွားမယ်ဆို ၂ခါခေါ်စရာ မလိုတဲ့သူဆိုတော့ သူငယ်ချင်းတွေက လိုက်မလားလို့ မေးတဲ့အခါ ATV ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိလဲ YES အရင် ပြောပြီးသားဘဲ။deposit ပေးပြီးမှ website တွေ ဘလော့ဂ်တွေ လိုက်ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တာ။

ATV Adventure Park က ကွာလာလမ်ပူက တိရိစ္ဆာန်ရုံ (Zoo Negara) နဲ့ 4.8 kilometer လောက်ဘဲ ဝေးပါတယ်။ weekend ဆို လူအရမ်းများတဲ့အတွက် အရင် booking လုပ်ရတယ်။ သူတို့ကိုမေးကြည့်တော့ တစ်ဖွဲ့ကို အများဆုံး ၃၈ ယောက်ထိ booking လုပ်လို့ရပြီးတော့ ၁၅ယောက်အထက်ဆိုရင် discount ပေးတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ booking လုပ်တဲ့အချိန်မှာ deposit တစ်ဝက် တစ်ခါတည်း ပေးထားရပါတယ်။ ဖုန်းနဲ့ဘဲ book လုပ်ပြီး Maybank, CIMB တို့နဲ့ လွှဲရုံဘဲ။ Package ငါးခုရှိပြီး ဈေးနှုန်းက ရင်းဂစ် ၅၀ ကနေ ရင်းဂစ်၃၀၀ အထိရှိပါတယ်။ လူအများဆုံး ရွေးကြတာက ရင်းဂစ် ၁၀၀ ပေးရတဲ့ package B လို့ပြောပါတယ်။ Package C က သဉ္ဇာတစ်ခေါက်ရေးဖူးတဲ့ Bukit Tabur တောင်အထိ တက်တာပါ။ အဲဒီတောင်က လမ်းလျှောက်တက်ရတာတောင် အတော်ပင်ပန်းတယ်။ ATV နဲ့သာ တက်ရရင်တော့ လမ်းတွေမတ်လွန်းလို့ လန့်ပြီး သေနိုင်တယ်။

 ATV Park ကို တစ်ယောက်မှ မရောက်ဖူးကြပေမယ့် သူ့ websiteမှာ ပြထားတဲ့ မြေပုံ ကို print ထုတ် တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီးသွားလိုက်တာ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်သွားပါတယ်။ Zoo Negara ဘေးကလမ်းကနေ ကွေ့ဝင်လိုက်တာနဲ့ Kampunt Kemensah ဆိုတဲ့ ရွာထဲကို ရောက်သွားတယ်။ KL နဲ့ဆို ၁၀မိနစ်လောက်ဘဲဝေးပေမယ့် တကယ့်ကို ရွာကလေးပါ။ ဆိတ်တွေတောင် လမ်းမှာ လျှောက်သွားနေတာ။ အစက လမ်းများမှားပြီလားလို့ထင်တာ။ ဒါပေမယ့် နည်းနည်းလေးသွားပြီးတာနဲ့ “To ATV Park” ဆိုတဲ့ sign ကို မရောက်မချင်း ပြထားတဲ့အတွက် လမ်းမှားစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ရဲရဲသာမောင်းခိုင်းပါ။ တောင်တက်လမ်းကတော့ တော်တော်ကျဉ်းတယ်။ တက္ကစီသမားတောင် တော်တော်လန့်နေရှာပုံဘဲ။ ငါ့ကိုဘယ်ခေါ်လာကြလဲဆိုပြီး။ ကိုယ်လည်း လန့်တော့ လန့်တာပါဘဲ။ လမ်းက ချောင်ကျလွန်းတာကိုး။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ကလည်း ရှိသေးတော့ သူ့ကို မောင်းသာမောင်းဆိုပြီး ပြောရတာ။ အိမ်ကနေအဲအထိမှ တက္ကစီခ ရင်းဂစ်၁၃ကျပ်ဘဲကျတယ်။ ဝမ်းသာအားရနဲ့ တက္ကစီသမားကို ပိုပေးမယ်နော်ဆိုပြီး ၂၀ ပေးတာ သူက အားနာပြီး မယူဘူး။ နောက်ဆုံး ၁၅ကျပ် အတင်းပေးခဲ့တာတောင် ပြန်အမ်းမယ်လုပ်နေတာ။ KLCC ဘက်ကနေ လာမယ်ဆိုရင်လည်း traffic jam မရှိရင် ၁၅ကျပ်ဝန်းကျင်လောက်ဘဲ ကျပါလိမ့်မယ်။

Package B က သူ့ basecamp ကနေ waterfall ကိုသွားတာပါ။ အသွားမှာ မိနစ်၄၀၊ အပြန် မိနစ်၃၀ ကြာပြီးတော့ waterfall မှာ ရေကစားချိန် နာရီဝက်လောက်ပေးတယ်။ အဲလောက်ဆို အေးဆေးဘဲလို့ ထင်ထားတာ။ နည်းနည်းစောစော သွားချင်ပေမယ့် book လုပ်တာ နောက်ကျလို့လားမသိဘူး ညနေသုံးနာရီ session ဘဲ ရလိုက်တယ်။ နေရာရှာမတွေ့မှာစိုးလို့ စောစောထွက်ခဲ့တာ ၂နာရီကျော်ကျော်လောက် အဲကိုရောက်သွားတယ်။ အဲအထိကို လုံးဝ မကြောက်သေးဘူး။ မိုးမရွာပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းပေမယ့် ကိုယ်ရောက်သွားတဲ့အချိန်ကို ကွက်တိဘဲ မိုးရွာတယ်။ မိုးအရမ်းမကြီးလို့ တော်သေးတယ်ဘဲပြောရမယ်။ ကံဆိုးတယ်ဘဲပြောရမလား ကံကောင်းတယ်ဘဲပြောရမလား။ မိုးရွာတော့ လမ်းတွေဗွက်ထပြီး adventure ပိုဆန်သွားတယ်။ သုံးနာရီလောက်ရောက်တော့ training ပေးတယ်။ ပြီးတော့ training ကွင်းမှာ ၂ပါတ်မောင်းခိုင်းတယ်။ အဲမှာတင် သေတာဘဲ။ လီဗာက လက်မနဲ့ ဖိရတာဆိုတော့ အတင်းသွားသွားဖိမိပြီး ဝူးကနဲ ထွက်ထွက်သွားတာ trainer တွေ အတင်းလိုက်ဆွဲရတယ်။ သူများ၂ပါတ်မောင်းလို့ အိုကေပေမယ့် ကိုယ့်ပုံက သိပ်မအိုကေလို့ လေးပါတ်လောက် မောင်းခိုင်းတယ်။ :D training ကွင်းတောင် ကုန်းတက်ကုန်းဆင်း တော်တော်ကြမ်းတယ်။ အဲလမ်းကို ကြမ်းလှပြီထင်တာ စထွက်မှ ပိုဆိုးမှန်းသိတော့တယ်။

 အပေါ်ကပုံက တောလမ်းကို စဝင်ဝင်ချင်းပေါ့။ လမ်းက တော်တော့်ကို မတ်တယ်။ အဲလိုမျိုးအတက်ချည်း သုံးခုလောက်ရှိတယ်။ သဉ္ဇာတို့ ခြောက်ယောက် အဖွဲ့ကို trainer ၂ယောက် ထားပေးတယ်။ မဟန်တဲ့လူတွေများနေလို့ :D အရှေ့တစ်ယောက် အနောက်တစ်ယောက် လိုက်စောင့်ရှောက်ပေးလို့ တော်တော့တယ်။ ပုံထဲမှာ အရှေ့တစ်ယောက် တက်မရလို့ trainer လိုက်တွန်းပေးနေတာ။ တော်တော်ဖော်ရွေကြတယ်။ ဘေးကနေလိုက်ပြောပေးတယ်။ လီဗာကို ဖြည်းဖြည်းနှိပ်။ စိတ်လျှော့.. ဖြည်းဖြည်းချင်းတက် အဲလိုပေါ့။ သူတို့အဲလိုပြောပေးတော့ အနည်းဆုံးတော့ နည်းနည်းအကြောက်ပြေသွားတယ်။ 

 အစပိုင်းတော့ ကင်မရာ ထုတ်ထုတ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်နိုင်ပေမယ့် နည်းနည်းသွားပြီးတာနဲ့ လမ်းက ပိုပိုကြမ်းလာတော့ ကင်မရာကို လုံးဝ သိမ်းထားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါကြောင့် အင်တာနက်မှာ ဘလော့ဂ်တွေ လိုက်ကြည့်ရင် လမ်းကြမ်းတဲ့ပုံတွေ မတွေ့တာလေ။ ကိုယ့်ဟာနဲ့ကိုယ် မနည်း survive လုပ်နေရလို့ ဘယ်သူမှ မရိုက်အားကြဘူးနေမှာ။ လမ်းနည်းနည်း ပြေတဲ့နေရာရောက်ပြီဆိုရင် ဝါးပင်တွေ လဲပြီး လမ်းပိတ်နေတဲ့နေရာတွေ အများကြီးဘဲ။ မနည်းခေါင်းငုံ့ပြီး ရှောင်သွားရတယ်။ အရပ်မြင့်တဲ့သူတွေဆို ပိုဆိုးမှာ။ ကုန်းတက်လိုက်.. ကုန်းဆင်းလိုက်.. အော်လိုက်.. ဝါးပင်တွေ ငုံ့ရှောင်လိုက်နဲ့ တကယ့်မဟာ စွန့်စားခန်းကြီးပါဘဲ။ တစ်ချို့နေရာများဆို ငါတို့ လမ်းလျှောက်ဘဲ တက်တော့ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်လို့တောင် ပြောဖြစ်ကြသေးတယ်။ တော်သေးတယ်.. လွယ်မှာပါဆိုပြီး တစ်ခြား package တွေ သွားမယူမိလို့။ လမ်းကတော့ ဝေးလည်းဝေးတယ်.. ကြမ်းလည်း တော်တော်ကြမ်းတယ်။ သူတို့ပြောတဲ့အတိုင်း မိနစ်၄၀လောက် မောင်းပြီးတော့ ရေတံခွန်ကို ရောက်တယ်။ 

 ဝါးပင်ရှည်ကြီးတွေ အုပ်နေတဲ့ စိမ်းလန်းတဲ့ တောလေးထဲက အေးချမ်းတဲ့ ရေထံခွန်ကိုတွေ့လိုက်တော့ အခုနက ပင်ပန်းခဲ့တာတွေ လန့်တာတွေတောင် ပျောက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ရေတံခွန်က ၇ထပ်ရှိတယ်လို့ ပြောပေမယ့် ၂ထပ်အထိဘဲ တက်ခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ရေကစားဖို့ထက် ဘလော့ဂ်ဂါပီပီ ရေတံခွန်ကို ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ ပိုစိတ်အားထက်သန်နေခဲ့တယ်။ ရေခဏကစား အမောဖြေ ရေလေးဘာလေးသောက်ပြီး ပြန်ဖို့အချိန်ကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ အပြန်ကြတော့ အသွားကလောက် မကြောက်တော့ဘူး။ အလာတုန်းက တက်ခဲ့တဲ့ အရမ်းမတ်တဲ့လမ်းတွေဟာ ခုတော့ အဆင်းလမ်းတွေ ဖြစ်ကုန်တာပေါ့။ ရှေ့ဘရိတ် နောက်ဘရိတ် ၂ခုလုံးကို အားကုန်ဆွဲပြီး ဆင်းရတာ လက်တော့ အရမ်းနာတယ်။ သူတို့ပြောတဲ့အတိုင်း ဘရိတ်သာ နိုင်နိုင်ဆွဲရင် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ညနေ ငါးနာရီခွဲလောက်တော့ basecamp ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ 

ရေချိုး အဝတ်အစားလဲဖို့ အခန်းတွေပါ သေချာ ဆောက်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖရဲသီး ကျွေးသေးတယ်။ ကြောက်စရာ လန့်စရာကောင်းပေမယ့် ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင်တော့ တကယ်ပျော်စရာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပါတယ်။ ပေးရတဲ့ ရင်းဂစ်၁၀၀ နဲ့ တန်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ရခဲ့တာတော့ အမှန်ပါဘဲ။ ဘရိတ်ဆွဲထားရတဲ့အရှိန်ကြောင့် ဒီနေ့တော့ လက်တွေ အသေနာနေလို့ ဆေးလိမ်းထားရတယ်။ နောက်တစ်ခေါက်သွားဦးမလားဆိုရင်တော့ လောလောဆယ်တော့ မသွားချင်သေးပါဘူး။ Adventure က တစ်ခါတစ်လေ လုပ်တာဘဲ ကောင်းပါတယ်။ နည်းနည်းကြာရင်တော့ ထပ်သွားဖြစ်ဦးမယ်။ KL မြို့နဲ့ နီးနီးနားနားမှာရှိတဲ့အတွက် တစ်ခေါက်လောက်တော့ ရောက်အောင် သွားဖို့ recommend လုပ်ရင်း ဘလော့ဂ်ပို့စ် အရှည်ကြီးကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်။ :-)

Weekend Getaway: short trip to Kuantan

တစ်နေ့တစ်နေ့ ရုံးတက်၊ ရုံးဆင်းလုပ်နေရတဲ့ဘဝမှာ တနင်္လာနေ့လောက်ကတည်းက ဒီအပါတ် ပိတ်ရက်မှာ ဘာလုပ်မလဲဆိုတာ ကြိုတင်စဉ်းစားမိနေတာ အလုပ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေပြီ။ ကွမ်တန် မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ဆီလာလည်ဖို့ ပြောတာ သူကျောင်းစတက်ကတည်းက။ ခုသူတောင် ကျောင်းပြီးတော့မယ်။ တွေ့တိုင်း ဘယ်တော့ လာလည်မလည်းမေနေတာ။ ဒီလိုနဲ့ သွားမှဘဲ ရောက်တော့မယ်ဆိုပြီး စိတ်ကူးပေါက်တဲ့ တစ်ခုသော သောကြာနေ့ညမှာ လက်မှတ်ကောက်ဝယ်ပြီး စနေနေ့ မနက်ကားနဲ့ ကွမ်တန်ကို ထွက်ခဲ့တယ်။ ဘတ်စ်ကားခက အသွားအပြန်ကို ရင်းဂစ် ၄၄ ဘဲကျတယ်။ (အခု ဘတ်စ်ကားလက်မှတ်တွေပါ online က ဝယ်လို့ရတော့ တော်တော်အဆင်ပြေတယ်။ အချိန်ကုန် သက်သာတယ်။) 

Kuantan = capital of Pahang State 

Teluk Chempadak beach, Kuantan

ခရီးဝေး မသွားဖြစ်တာ တော်တော်ကြာသွားပြီ။ သူငယ်ချင်းတွေက ခေါ်ပေမယ့် ဒီပိတ်ရက်တော့ အလုပ် နည်းနည်း လုပ်လိုက်မယ်။ စာနည်းနည်း ဖတ်ရမယ်.. စသဖြင့် အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံနဲ့ မလိုက်ဖြစ်တာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လုံး ကျောင်းပြန်တက်ဖို့ လုံးပန်းနေတာနဲ့ တစ်ခြားအရာတွေ ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ပိတ်ရက်ဆို အိမ်မှာထိုင်နေလည်း ဘာမှ သိပ်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ တစ်နေကုန် ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာနဲ့ဘဲ အချိန်ကုန်ကုန်သွားတယ်။

မနက် ၈နာရီကားဆိုတော့ မလွတ်သွားအောင် နည်းနည်းစောစော ကြိုးစားပြီး ထလိုက်ရတယ်။ မလေးရှားမှာက အဝေးပြေးကားတွေ သိပ်အချိန်မှန်တယ်။ ရှစ်နာရီအတိဆိုတာနဲ့ ကားဟာ ဂိတ်မှာ မရှိတော့ဘူးမှတ်ဘဲ။ ၅မိနစ်လောက်နောက်ကျလို့ နောက်ကားတစ်စီးကို ကားခတစ်ဝက်ထပ်ပေးပြီး စီးရကတည်းက မှတ်သွားတာ။ Puduraya ကားဂိတ် အသစ်ပြင်ထားတော့ ပျံလန်နေတာ လေဆိပ်အတိုင်းဘဲ။ ဘတ်စ်က သုံးနာရီခွဲလောက်ဘဲ စီးလိုက်ရတယ်။ ၁၁နာရီခွဲဆိုတာနဲ့ ကွမ်တန်မြို့ထဲကို ရောက်သွားတယ်။ KL မှာသာနေရင် အဲအချိန်လောက်မှ ထရင်ထတာ။ အဲတစ်နေ့တော့ စောစာထတဲ့ငှက် ကွမ်တန်ရောက်သွားတယ်ပေါ့လေ။

သူငယ်ချင်း အဆောင်ရောက်တော့ သူက ထမင်းဟင်း ချက်ကျွေးပါတယ်။ ကျောင်းအဆောင်မှာက ဟင်းချက်ခွင့်မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရွှေဉာဏ်တော်စူးရောက်တဲ့ ကျောင်းသူများကတော့ rice cooker တစ်လုံးနဲ့ ဖြစ်အောင် ခိုးပြီး ချက်စားကြပါတယ်။ ထမင်းအိုးက ချက်ပြီးတာနဲ့ ဖွက်လို့လွယ်တယ်လေ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အဆောင်မှာစုပြီး ချက်စားဖြစ်တာက အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းချက်ပြီး တစ်ယောက်တည်းစားရတာထက် ပိုစားကောင်းတာ အမှန်ပါဘဲ။ စားပြီးတော့ Transformers 3 သွားကြည့်ဖို့ လက်မှတ်book လုပ်တော့ ကွမ်တန်မှာ ရှိသမျှ ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ ည၁၂နာရီအထိ ဘွတ်ကင်ပြည့်သွားပြီတဲ့။ တစ်မြို့လုံးကလူတွေ ရုပ်ရှင်ကြည့်ထွက်ကြသလား မှတ်ရတယ်။ (စကားမစပ် အဲရုပ်ရှင်က ပထမ နှစ်ပိုင်းထက် ကောင်းပေမယ့် မိနစ်၄၀လောက် ဖြတ်ပစ်မယ်ဆိုရင် ပိုကြည့်ကောင်းမှာဘဲ။ ခါးညောင်းအောင် ကြည့်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ မင်းသမီးက သိပ် annoying ဖြစ်လွန်းတယ်။ :D)

Teluk Chempadak beach, Kuantan

ရုပ်ရှင်မကြည့်ရတော့လည်း ကွမ်တန်နဲ့ နီးနီးနားနား ၁၅မိနစ်လောက် မောင်းရတဲ့ Teluk Chempedak beach ဘက်ကို သွားဖြစ်လိုက်တယ်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေဟာ စိတ်ဖိစီးမှုကို တကယ်ပြေပျောက်စေတယ်။ ကမ်းခြေမှာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက် ဓါတ်ပုံရိုက်ကြတယ်။ ခဏနေတော့ သူငယ်ချင်းက လေတံခွန် လွှတ်ကြရအောင်တဲ့။ အစက ဖြစ်မှ ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့။ ငယ်ငယ်ကဆို ဘယ်တော့မှ တက်အောင် မလွှတ်ဖူးဘူးကိုး။ သူများလွှတ်ပြီးသား တက်နေရင်တောင် ရစ်လုံးကို ကိုယ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ လေတံခွန်ပါ အောက်လိုက်ဆင်းလာလောက်အောင် ကျွမ်းကျင်တာဆိုတော့လေ။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်မယ်ဆိုပြီး ငါးကျပ်နဲ့ လေတံခွန်သွားဝယ်ကြတယ်။ ကမ်းခြေမှာကြတော့ လေတဖြူးဖြူး တိုက်နေလို့ထင်တယ်။ ကြိုးကို နည်းနည်းလေး ဆွဲပေးလိုက်တာနဲ့ တက်သွားရော။ မလေးရှားနိုင်ငံက  ကမ္ဘာ့တောင်ဘက်ပိုင်းနည်းနည်းကျတော့ ကမ်းခြေအများစုမှာ နေထွက်ချိန်တို့ ဆည်းဆာတို့တော့ ကောင်းကောင်းခံစားလို့မရဘူး။ ညနေ၇နာရီလောက်ထိ ကမ်းစပ်မှာထိုင် စကားတွေပြောရင်း ဗိုက်ဆာလာမှ ပြန်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

Sungai Pandan Waterfall, Kuantan

တနင်္ဂနွေနေ့မနက်ကြတော့ သူငယ်ချင်းတို့ကျောင်းက Postgraduate Society ကနေ သွားမယ် trip ရှိတယ် လိုက်ခဲ့ပါလားဆိုတာနဲ့ သူတို့နဲ့ Sungai Pandan Waterfall ကို လိုက်သွားဖြစ်တယ်။ မလေးရှားမှာက ရေတံခွန် တော်တော်များတယ်။ ပြီးတော့ ပြည်သူတွေ အပန်းဖြေလို့ရအောင် သေချာ ထိန်သိမ်းထားတဲ့အတွက် သွားရလာရလွယ်ကူတော့ အဆင်ပြေတယ်။ တောင်တက်ဖို့ လှေကားထစ်လေးတွေ၊ နားနေဆောင်၊ အဝတ်လဲခန်း၊ ရေချိုးခန်း၊ ဘုရားဝတ်ပြုဆောင်စသဖြင့် အသေအချာကိုလုပ်ထားတဲ့ နေရာတစ်ခုပါ။ ကမ်းခြေမှာတစ်ရက်၊ ရေတံခွန်မှာ တစ်ရက်ဆိုတော့ မဖျားသွားတာဘဲ ကံကောင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ရေတံခွန်က ရေစီးကြတဲ့အရှိန်နဲ့ နောက်နေ့တွေမှာတော့ လူကို ရိုက်ထားသလို ကိုက်ခဲသွားတာ သုံးရက်လောက် အနားယူလိုက်ရတယ်။ ရေတံခွန်ကပြန်တော့ ခဏနားပြီး ညနေ ခြောက်နာရီကားနဲ့ KL ကို မပြန်ချင် ပြန်ချင် ပြန်လာခဲ့ရပါတော့တယ်။ ၂ရက်၁ညခရီးသွားရတာ နည်းနည်းတော့ ပင်ပန်းပေမယ့် တကယ်ကို အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့ weekend တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

Floria 2011: Putrajaya Flower and Garden Festival

ဒီနေ့ ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ Cyberjaya ရောက်သွားတယ်။ ပြီးသွားတော့ ရုံးကိုလည်း မပြန်ချင်သေးတာနဲ့ ဘယ်သွားရင် ကောင်းမလဲဆိုတော့ Putrajaya မှာ လုပ်နေတဲ့ Flower and Garden Festival ဆိုတဲ့ ကြော်ငြာကို သွားတွေ့တယ်။ 9-17 July ဆိုတော့ ၉ရက်နေ့က တစ်ကယ် ဖွင့်ပွဲလုပ်လိုက်တာဘဲ။ အဲနေ့က KL မြို့ထဲမှာ လူသုံးသောင်းလောက် ဆန္ဒပြနေပေမယ့် ဝန်ကြီးချုပ်ကတော့ အေးဆေးဘဲ၊ ပူထရာဂျာရာမှာ Floria 2011 ဖွင့်ပွဲလုပ်နေတာကိုး။

Putrajaya ဆိုတာ မလေးရှားရဲ့ အစိုးရ ရုံးစိုက်ရာမြို့ပါ။ ခုနောက်ပိုင်း Kuala Lumpur ကနေ သွားမယ်ဆိုရင် public transport တော်တော်အဆင်ပြေလာတာ ဒီနေ့မှ သတိထားမိတယ်။ KL Central ကနေ ERL ရထား KLIA transit နဲ့ဆို နာရီဝက်ဘဲ၊ RM 9.50 ဆိုတော့ ဈေးလည်း မဆိုးပါဘူး။ ရထားက နာရီဝက်တစ်စီးလာတယ်။ ဘတ်စ်ကားနဲ့သွားလည်း ရောက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘတ်စ်နဲ့ဆို တစ်နာရီလောက်တော့ ကြာတယ်။ အဲရထားဖြစ်ဖြစ် ဘတ်စ်ဖြစ်ဖြစ် Putrajaya Central ကို ရောက်ပါမယ်။ အဲကနေ Putrajaya တစ်ခွင်ကို ပြေးဆွဲနေတဲ့ ဘတ်စ်ကားတွေ အများကြီးပါဘဲ။ information counter ကိုသာ ဘယ်ကားစီးရမလဲ မေးလိုက်ရင် တစ်ခါစီး ပြားငါးဆယ်နဲ့ Putrajaya မှာ သွားချင်တဲ့ နေရာကို ရောက်ပါတယ်။

ဝန်ကြီးချုပ်ရုံး၊ Putra mosque ၊ Tuanku Mizan Zainal Abidin Mosque(Steel Mosque) နဲ့ Putrajaya bridge

အရင်နှစ် Floria 2010 တုန်းက ပြီးခါနီးမှ ရောက်သွားတော့ ပန်းတွေ တော်တော်ညှိုးနေပြီ။ weekend ဆိုတော့ တိုးလိုက်ရတာလဲ အသေအလဲဘဲ။ ဒီတစ်နှစ်တော့ စောစော ရောက်သွားတော့ ပန်းတွေက လန်းနေသေးတယ်။ နေပူကျဲတဲထဲမှာ တစ်နာရီလောက်ပါတ်ပြီး ချွေးတပြိုက်ပြိုက်ကျအောင် ပန်းတွေကို ဓါတ်ပုံလိုက်ရိုက်ပါတယ်။ ညနေသုံးနာရီလောက် ရောက်သွားတာ ရုံးဖွင့်ရက်ဆိုတော့ လူတော်တော်ရှင်းနေတာကို သဘောကျမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုံ ၁၅၀ လောက် ရိုက်ခဲ့တာ လှတပတ ထွက်လာတာ ၁၀ပုံတောင် မပြည့်ချင်ဘူး။

အဝင်ဝနားက Indoor ပြခန်းထဲမှာ နိုင်ငံတကာက ပန်းအလှဆင်ပုံတွေ၊ Dinner Table ပန်းအလှဆင်ပုံ၊ Theme အမျိုးမျိုးနဲ့ ပြိုင်ပွဲဝင်ထားတဲ့ လက်ရာတွေစသဖြင့် တွေ့ရတယ်။ တော်တော်တော့ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် လုပ်ထားကြပေမယ့် အနုပညာကို အဲလောက် မခံစားတတ်တော့ ဖလားဝါးတွေဟာ ပန်းပွင့်ပါဘဲဆိုပြီး ဒီအတိုင်း ကြည့်တယ် ဓါတ်ပုံရိုက်တယ် ထပ်ကြည့်တယ် ပေါ့ကွယ်။ :D

ဒါကတော့ နိုင်ငံတကာက ပြိုင်ပွဲဝင်လက်ရာအချို့ပါ။

အပေါ်ကပုံထဲက Grand Entrance ဆိုတဲ့နေရာမှာ တော်တော်ကြာကြာ ရပ်ကြည့်မိတယ်။ ဒီလိုမျိုး ကိုယ့်ရဲ့အိမ်ထဲမဝင်ခင် ပန်းတွေ ဝေဝေဆာဆာ ပွင့်နေတဲ့ ခြံလေးကို ဖြတ်သွားရရင် တကယ်စိတ်ကြည်နူးဖို့ကောင်းမှာဘဲ။ 

နှင်းဆီနဲ့ သစ်ခွက ရိုးနေပြီမို့ တစ်ခြား ပန်းသေးသေးပိစိလေးတွေ လိုက်ရိုက်ဖြစ်တယ်။ ကျောင်းအလိုက် ပန်းခြံပြိုင်ပွဲ၊ ပြည်နယ်အလိုက်၊ တက္ကသိုလ်အလိုက် စသဖြင့် ပြိုင်ပွဲကဏ္ဍ အစုံပါဘဲ။ နောက်ဆက်သွားရင် ပန်းပင် ပျိုးပင် မျိုးစုံကို ဈေးချိုချိုသာသာနဲ့ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးတွေ ရှိပါတယ်။ ဒီမှာ သစ်ခွတွေ ဈေးပေါတော့ မြန်မာပြည်သယ်ပြန်ဖို့ ကြံစည်ဖူးတယ်။ ကျန်းမာရေး ဝန်ကြီးဌာနကနေ ပိုမွှားကင်းစင်ကြောင်း လက်မှတ်ပါရမယ်။ မြေကြီးမပါဘဲသယ်ရမယ် စသဖြင့် ရှုပ်လွန်းလို့နောက်ဆုံး လက်လျှော့ထားတာ။ 

Collage လုပ်ပစ်လိုက်တော့လည်း ပုံတင်ရတာ သက်သာသွားတယ် :D တနင်္လာနေ့ ရုံးမတက်ဘဲ လျှောက်သွားရတာလည်း မင်္ဂလာ တစ်ပါးပါဘဲ။